آندوسکوپی یکی از روش‌های پیشرفته پزشکی است که به پزشکان اجازه می‌دهد بدون نیاز به جراحی باز، اندام‌های داخلی بدن را مشاهده و بررسی کنند. این تکنیک کم‌تهاجمی به دلیل دقت بالا و کاهش عوارض پس از عمل، به‌سرعت در سراسر جهان محبوب یافته است. طبق آمارهای جهانی، بازار تجهیزات آندوسکوپی تا سال ۲۰۲۸ به ارزشی بالغ بر ۳۹ میلیارد دلار خواهد رسید که نشان‌دهنده رشد قابل‌توجه این روش در علم پزشکی است. در ایران نیز میزان استفاده از آندوسکوپی در حال افزایش است، به‌طوری‌که در سال ۱۳۹۷ بیش از ۸ تن تجهیزات آندوسکوپی به ارزش بیش از ۱۱ میلیون دلار به کشور وارد شده است.
آندوسکوپی کاربردهای گسترده‌ای در شاخه‌های مختلف پزشکی از جمله گوارش، ریه، دستگاه ادراری و حتی مفاصل دارد. این روش نه‌تنها در تشخیص بیماری‌ها بلکه در برخی درمان‌های کم‌تهاجمی نیز به‌کار می‌رود. در ادامه، به بررسی تمام ابعاد آندوسکوپی از جمله مزایا، معایب، انواع، مراحل انجام و مراقبت‌های قبل و بعد از آن خواهیم پرداخت تا درک دقیق‌تری از این روش نوین پزشکی ارائه دهیم.
آندوسکوپی چیست؟
آندوسکوپی روشی است که در آن یک لوله باریک، انعطاف‌پذیر و مجهز به دوربین و نور از طریق یک ورودی طبیعی مانند دهان، مقعد یا حتی یک برش کوچک وارد بدن می‌شود. پزشکان از این روش برای مشاهده مستقیم اندام‌های داخلی و بررسی بیماری‌ها یا ناهنجاری‌های مختلف استفاده می‌کنند. این تکنیک به‌ویژه در بیماری‌های دستگاه گوارش، مانند رفلاکس معده، زخم‌های گوارشی و توده‌های مشکوک، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
آندوسکوپی نه‌تنها برای تشخیص، بلکه برای انجام برخی درمان‌های غیرجراحی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. به‌عنوان مثال، در طول این فرایند می‌توان پولیپ‌های روده را برداشت، خونریزی‌های داخلی را متوقف کرد، یا حتی اجسام خارجی را از بدن خارج نمود. ازآنجاکه این روش نسبت به جراحی‌های باز کم‌تهاجمی‌تر است، دوران نقاهت کوتاه‌تری دارد و خطرات ناشی از عمل‌های جراحی را کاهش می‌دهد.
مزایا و فواید آندوسکوپی
آندوسکوپی یکی از بهترین روش‌های پزشکی مدرن است که به پزشکان امکان می‌دهد بدون نیاز به جراحی‌های پرخطر، به بررسی و درمان مشکلات داخلی بپردازند. این روش به دلیل ویژگی‌های خاص خود، مزایای متعددی دارد که در ادامه بررسی می‌کنیم.
تشخیص دقیق بیماری‌ها
یکی از بزرگ‌ترین مزایای آندوسکوپی این است که امکان مشاهده مستقیم بافت‌های داخلی را بدون نیاز به جراحی باز فراهم می‌کند. در مقایسه با روش‌هایی مانند سونوگرافی یا سی‌تی‌اسکن، تصاویر حاصل از آندوسکوپی وضوح بسیار بیشتری دارند و پزشکان می‌توانند تغییرات جزئی در بافت‌ها را به‌سرعت شناسایی کنند.
کاهش نیاز به جراحی
بسیاری از بیماری‌هایی که در گذشته نیاز به جراحی داشتند، امروزه با کمک آندوسکوپی قابل‌تشخیص و درمان هستند. برای مثال، در بیمارانی که به پولیپ‌های روده‌ای دچار هستند، این ضایعات می‌توانند بدون نیاز به عمل جراحی باز، با آندوسکوپی برداشته شوند.
سرعت بالای بهبودی
به دلیل ماهیت کم‌تهاجمی این روش، بیمار پس از آندوسکوپی معمولاً نیاز به بستری طولانی ندارد و می‌تواند در مدت‌زمان کوتاهی به فعالیت‌های روزمره خود بازگردد.
معایب و عوارض آندوسکوپی
اگرچه آندوسکوپی یک روش ایمن و پیشرفته است، اما مانند هر روش پزشکی دیگری ممکن است با عوارضی همراه باشد. شناخت این عوارض به بیماران کمک می‌کند تا انتظارات واقع‌بینانه‌ای از این روش داشته باشند.
خطرات مرتبط با بیهوشی و آرام‌بخشی
بسیاری از بیماران برای انجام آندوسکوپی تحت بیهوشی یا آرام‌بخشی قرار می‌گیرند. در برخی موارد، این داروها ممکن است منجر به سرگیجه، تهوع، یا واکنش‌های آلرژیک شوند.
احتمال عفونت
هرچند که تجهیزات آندوسکوپی قبل از استفاده به‌دقت استریل می‌شوند، اما احتمال بروز عفونت‌های جزئی در محل ورود دستگاه وجود دارد. این خطر معمولاً نادر است اما در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، می‌تواند مشکل‌ساز شود.
آسیب به بافت‌های داخلی
در مواردی نادر، لوله آندوسکوپی ممکن است به دیواره داخلی اندام‌ها فشار وارد کرده و باعث پارگی یا خونریزی شود. این مسئله بیشتر در بیمارانی که دارای بیماری‌های زمینه‌ای مانند زخم معده یا التهاب شدید روده هستند، مشاهده می‌شود.
انواع آندوسکوپی
آندوسکوپی بسته به ناحیه‌ای که مورد بررسی قرار می‌گیرد، به چندین نوع مختلف تقسیم می‌شود. هر یک از این روش‌ها کاربردهای منحصربه‌فردی دارند و از ابزارهای مخصوصی برای انجام معاینات دقیق‌تر استفاده می‌شود. انتخاب نوع آندوسکوپی به عواملی مانند محل درد یا ناراحتی بیمار، علائم بالینی، و تشخیص‌های احتمالی پزشک بستگی دارد. برخی از این روش‌ها تنها برای مشاهده و تشخیص استفاده می‌شوند، درحالی‌که برخی دیگر می‌توانند نقش درمانی نیز داشته باشند. در ادامه، مهم‌ترین انواع آندوسکوپی را بررسی می‌کنیم.
گاستروسکوپی (Endoscopy-Gastrointestinal Upper)
گاستروسکوپی یکی از رایج‌ترین انواع آندوسکوپی است که برای بررسی بخش فوقانی دستگاه گوارش شامل مری، معده و دوازدهه (ابتدای روده کوچک) انجام می‌شود. پزشک از طریق دهان، یک لوله انعطاف‌پذیر مجهز به دوربین را وارد دستگاه گوارش می‌کند تا مشکلاتی مانند زخم‌های گوارشی، التهاب مری، رفلاکس اسیدی معده، تنگی مری و حتی علائم اولیه سرطان معده را بررسی کند.
کاربردهای گاستروسکوپی:
-
تشخیص بیماری‌های گوارشی: این روش برای شناسایی مشکلاتی مانند زخم‌های گوارشی، ورم معده (گاستریت) و رفلاکس معده به کار می‌رود.
-
نمونه‌برداری (بیوپسی): در صورتی که پزشک ضایعه‌ای مشکوک مشاهده کند، می‌تواند نمونه‌ای از بافت را برای بررسی بیشتر در آزمایشگاه بفرستد.
-
درمان‌های غیرجراحی: در برخی موارد، پزشک می‌تواند از طریق گاستروسکوپی زخم‌های خونریزی‌دهنده را درمان کرده یا اجسام خارجی بلعیده‌شده را از معده خارج کند.
کولونوسکوپی (Colonoscopy)
کولونوسکوپی برای بررسی و ارزیابی داخل روده بزرگ (کولون) و بخش انتهایی روده کوچک انجام می‌شود. این روش معمولاً به‌منظور تشخیص بیماری‌های گوارشی مانند سرطان روده بزرگ، پولیپ‌های روده‌ای، سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) و بیماری‌های التهابی روده (IBD) به کار می‌رود. در این روش، پزشک از طریق مقعد، یک لوله باریک و انعطاف‌پذیر مجهز به دوربین را وارد روده می‌کند. برای افزایش وضوح تصاویر، معمولاً مقداری هوا به داخل روده پمپ می‌شود تا دیواره‌های آن باز شوند.
کاربردهای کولونوسکوپی:
-
تشخیص و پیشگیری از سرطان روده: پزشک می‌تواند پولیپ‌ها و توده‌های غیرطبیعی را تشخیص داده و در صورت لزوم، آن‌ها را خارج کند تا از پیشرفت به سرطان جلوگیری شود.
-
بررسی علت مشکلات گوارشی: در صورتی که بیمار دچار درد شکمی مداوم، خونریزی مقعدی، تغییرات ناگهانی در حرکات روده یا کاهش وزن غیرقابل توضیح باشد، کولونوسکوپی می‌تواند علت آن را مشخص کند.
-
نمونه‌برداری و اقدامات درمانی: در برخی موارد، پزشک ممکن است از بافت‌های روده نمونه‌برداری کند یا از روش‌هایی برای متوقف کردن خونریزی داخلی استفاده کند.
برونکوسکوپی (Bronchoscopy)
برونکوسکوپی یکی دیگر از انواع آندوسکوپی است که برای بررسی سیستم تنفسی، از جمله نای، نایژه‌ها و ریه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش معمولاً برای تشخیص مشکلات ریوی مانند تنگی مجاری تنفسی، عفونت‌های ریوی، خونریزی‌های غیرقابل توضیح از ریه و تشخیص سرطان ریه به کار می‌رود. در این روش، لوله آندوسکوپی از طریق دهان یا بینی وارد نای شده و پزشک می‌تواند وضعیت مجاری هوایی را مشاهده کند.
کاربردهای برونکوسکوپی:
-
تشخیص بیماری‌های تنفسی: در مواردی که بیمار دچار سرفه‌های مزمن، خونریزی از دستگاه تنفسی یا عفونت‌های ریوی مکرر است، برونکوسکوپی می‌تواند علت اصلی را مشخص کند.
-
شناسایی و درمان انسدادهای راه‌های هوایی: در برخی موارد، ممکن است پزشک بتواند با استفاده از این روش، راه‌های هوایی مسدودشده را باز کند.
-
نمونه‌برداری از بافت ریه: در صورتی که پزشک مشکوک به وجود تومور یا عفونت‌های خاصی مانند سل باشد، می‌تواند نمونه‌ای از بافت یا ترشحات ریوی بردارد و آن را برای آزمایش بیشتر ارسال کند.
سیستوسکوپی (Cystoscopy)
سیستوسکوپی نوعی آندوسکوپی است که برای بررسی داخل مثانه و مجرای ادراری استفاده می‌شود. این روش معمولاً برای بیمارانی که دچار مشکلات ادراری مانند عفونت‌های مکرر، خون در ادرار، یا تنگی مجرای ادراری هستند، توصیه می‌شود. در سیستوسکوپی، پزشک یک لوله نازک مجهز به دوربین را از طریق مجرای ادرار وارد مثانه می‌کند تا هرگونه ناهنجاری را مشاهده کند.
کاربردهای سیستوسکوپی:
-
بررسی مشکلات ادراری: در بیمارانی که علائم مشکوک به سنگ مثانه، تومورهای مثانه یا عفونت‌های مکرر ادراری دارند، سیستوسکوپی می‌تواند تشخیص دقیقی ارائه دهد.
-
نمونه‌برداری از بافت مثانه: در صورتی که پزشک ضایعاتی را در دیواره مثانه مشاهده کند، می‌تواند از بافت آن نمونه‌برداری کرده و برای آزمایش بیشتر ارسال کند.
-
درمان برخی مشکلات مجاری ادراری: در برخی موارد، پزشک می‌تواند از طریق سیستوسکوپی برخی از مشکلات مانند برداشتن سنگ‌های مثانه یا درمان تنگی مجاری ادراری را برطرف کند.
لاپاروسکوپی (Laparoscopy)
لاپاروسکوپی نوعی آندوسکوپی است که برای بررسی اندام‌های داخلی شکم و لگن استفاده می‌شود. برخلاف سایر انواع آندوسکوپی که از طریق دهان، بینی یا مقعد انجام می‌شوند، در لاپاروسکوپی یک یا چند برش کوچک در شکم ایجاد شده و ابزار مخصوص از طریق این برش‌ها وارد بدن می‌شود. این روش معمولاً برای بررسی مشکلات زنان مانند کیست‌های تخمدان، بیماری‌های لگنی و حتی برخی از انواع جراحی‌های کم‌تهاجمی استفاده می‌شود.
کاربردهای لاپاروسکوپی:
-
تشخیص و درمان بیماری‌های زنان: این روش به پزشکان اجازه می‌دهد تا مشکلاتی مانند اندومتریوز، فیبروم‌های رحمی و ناهنجاری‌های لوله‌های رحمی را تشخیص داده و حتی درمان کنند.
-
بررسی مشکلات شکمی: در مواردی که علت دردهای شکمی ناشناخته باشد، لاپاروسکوپی می‌تواند تشخیص دقیقی ارائه دهد.
-
انجام جراحی‌های کم‌تهاجمی: امروزه بسیاری از جراحی‌ها مانند برداشتن کیسه صفرا یا برداشتن آپاندیس به‌جای روش‌های سنتی، با لاپاروسکوپی انجام می‌شوند.
آندوسکوپی در پزشکی مدرن کاربردهای فراوانی دارد و به پزشکان این امکان را می‌دهد که بسیاری از بیماری‌ها را با دقت بیشتری تشخیص داده و حتی برخی از آن‌ها را بدون نیاز به جراحی‌های باز درمان کنند. بسته به ناحیه‌ای که باید بررسی شود، روش‌های مختلفی مانند گاستروسکوپی، کولونوسکوپی، برونکوسکوپی و سیستوسکوپی مورد استفاده قرار می‌گیرند. هر یک از این روش‌ها نقش مهمی در تشخیص و مدیریت بیماری‌ها دارند و در بسیاری از موارد می‌توانند جان بیماران را نجات دهند.
نکات مهم قبل از آندوسکوپی
ناشتا بودن
از آنجا که وجود غذا در معده می‌تواند مانع دید کافی پزشک شود، معمولاً توصیه می‌شود که بیمار از ۶ تا ۱۲ ساعت قبل از آندوسکوپی چیزی نخورد.
مصرف یا قطع داروها
برخی داروها مانند داروهای رقیق‌کننده خون ممکن است باعث افزایش خطر خونریزی شوند. بنابراین، لازم است که بیماران قبل از انجام آندوسکوپی در مورد مصرف این داروها با پزشک مشورت کنند.
نکات مهم بعد از آندوسکوپی
رعایت برخی نکات پس از آندوسکوپی باعث می‌شود که بیمار به‌سرعت به وضعیت عادی خود بازگردد و از بروز عوارض جلوگیری کند.
استراحت و پرهیز از فعالیت‌های سنگین
پس از آندوسکوپی، به دلیل تأثیر داروهای آرام‌بخش، بیمار ممکن است احساس ضعف یا گیجی داشته باشد. بنابراین، توصیه می‌شود که تا چند ساعت پس از عمل استراحت کند.
توجه به رژیم غذایی
پس از آندوسکوپی، باید از غذاهای سنگین و چرب پرهیز شود. مصرف مایعات شفاف و غذاهای سبک مانند سوپ و ماست برای چند ساعت اول توصیه می‌شود.
مراحل آندوسکوپی چگونه انجام می‌شود؟
آندوسکوپی یک فرایند چندمرحله‌ای است که هرکدام از این مراحل اهمیت خاصی در موفقیت روش و کاهش عوارض احتمالی دارند. رعایت صحیح این مراحل باعث می‌شود که پزشک بتواند تشخیص دقیقی داشته باشد و در صورت نیاز، اقدامات درمانی لازم را انجام دهد. این فرایند معمولاً در یک مرکز درمانی یا بیمارستان مجهز مانند بیمارستان یثربی انجام می‌شود و بسته به نوع آندوسکوپی، ممکن است از چند دقیقه تا یک ساعت طول بکشد. در ادامه، مراحل اصلی این روش را بررسی می‌کنیم:
1. آماده‌سازی اولیه
اولین مرحله در انجام آندوسکوپی، آماده‌سازی بیمار است که شامل مجموعه‌ای از اقدامات برای کاهش خطرات و افزایش دقت بررسی‌ها می‌شود. پزشک ابتدا در جلسه‌ی مشاوره، هدف از انجام آندوسکوپی، مزایا، خطرات و نحوه انجام آن را برای بیمار توضیح می‌دهد. در این مرحله، بیمار باید تمام سوابق بیماری خود، از جمله بیماری‌های مزمن، آلرژی‌ها و داروهای مصرفی را با پزشک در میان بگذارد.
یکی از مهم‌ترین نکات در آماده‌سازی اولیه، ناشتا بودن بیمار است. معمولاً پزشک توصیه می‌کند که بیمار از ۶ تا ۱۲ ساعت قبل از آندوسکوپی از خوردن و آشامیدن خودداری کند تا دستگاه گوارش کاملاً خالی باشد و دید بهتری برای پزشک فراهم شود. در برخی موارد، ممکن است به بیمار ملین‌های خاصی داده شود تا روده‌ها به‌طور کامل تخلیه شوند، به‌خصوص در آندوسکوپی‌هایی مانند کولونوسکوپی که برای بررسی روده بزرگ انجام می‌شود.
علاوه بر این، در صورتی که بیمار داروهایی مانند رقیق‌کننده‌های خون مصرف می‌کند، ممکن است پزشک توصیه کند که مصرف آن‌ها به‌طور موقت قطع شود تا از بروز خونریزی‌های داخلی جلوگیری شود. همچنین برخی بیماران ممکن است نیاز به دریافت آنتی‌بیوتیک‌های پیشگیرانه داشته باشند تا احتمال عفونت کاهش یابد.
2. ورود آندوسکوپ
پس از آماده‌سازی بیمار، مرحله ورود آندوسکوپ آغاز می‌شود. بسته به نوع آندوسکوپی، این ابزار ممکن است از طریق دهان (مانند گاستروسکوپی برای بررسی معده و مری) یا از طریق مقعد (مانند کولونوسکوپی برای بررسی روده بزرگ) وارد بدن شود. در برخی موارد خاص، مانند برونکوسکوپی، آندوسکوپ از طریق بینی یا دهان وارد راه‌های تنفسی می‌شود.
در طول این مرحله، بیمار ممکن است تحت بی‌حسی موضعی یا آرام‌بخشی قرار گیرد تا احساس ناراحتی نکند. در برخی موارد خاص که نیاز به بررسی‌های دقیق‌تر دارد، ممکن است بیمار را تحت بیهوشی عمومی قرار دهند. پزشک لوله انعطاف‌پذیر آندوسکوپ را به‌آرامی وارد بدن کرده و به سمت ناحیه موردنظر هدایت می‌کند. این ابزار مجهز به یک دوربین و منبع نور است که تصاویر داخلی را به یک مانیتور ارسال می‌کند.
حرکت آندوسکوپ باید بسیار دقیق و کنترل‌شده باشد تا از آسیب به بافت‌های داخلی جلوگیری شود. در این مرحله، پزشک ممکن است از گاز یا هوا برای باز کردن دیواره‌های اندام‌ها استفاده کند تا دید بهتری داشته باشد. برای مثال، در کولونوسکوپی، مقداری هوا وارد روده می‌شود تا چین‌های آن باز شوند و بررسی دقیق‌تری صورت گیرد.
3. انجام بررسی‌های لازم
پس از ورود آندوسکوپ، پزشک شروع به بررسی دقیق ناحیه موردنظر می‌کند. تصاویر زنده از داخل بدن روی مانیتور نمایش داده می‌شوند و پزشک می‌تواند هرگونه ناهنجاری مانند زخم‌ها، التهاب‌ها، توده‌ها یا انسدادهای احتمالی را مشاهده کند. اگر پزشک متوجه مورد مشکوکی شود، ممکن است از بافت آن نمونه‌برداری کند. این نمونه‌برداری که به آن “بیوپسی” گفته می‌شود، برای بررسی‌های بیشتر در آزمایشگاه ارسال می‌شود تا وجود بیماری‌هایی مانند سرطان، عفونت یا سایر مشکلات بررسی شود.
در برخی موارد، پزشک علاوه بر مشاهده و نمونه‌برداری، اقدامات درمانی را نیز در همان لحظه انجام می‌دهد. به‌عنوان مثال، اگر بیمار دچار خونریزی داخلی باشد، پزشک می‌تواند با استفاده از ابزارهای مخصوصی که از طریق آندوسکوپ وارد می‌شوند، خونریزی را متوقف کند. همچنین، در صورت وجود پولیپ یا توده‌های کوچک، ممکن است این ضایعات با روش‌های کم‌تهاجمی برداشته شوند.
در آندوسکوپی‌هایی که به‌منظور درمان انجام می‌شوند، ممکن است پزشک از لیزر، الکتروکوتر یا سایر روش‌ها برای حذف بافت‌های غیرطبیعی، باز کردن انسدادها یا حتی قرار دادن استنت (لوله‌های کوچک برای باز نگه داشتن مجاری) استفاده کند.
4. خروج آندوسکوپ و پایان فرایند
پس از انجام بررسی‌ها و اقدامات لازم، پزشک به‌آرامی آندوسکوپ را از بدن خارج می‌کند. این مرحله باید با دقت انجام شود تا از آسیب به بافت‌های داخلی جلوگیری شود. بیمار ممکن است احساس ناراحتی جزئی مانند نفخ، آروغ یا گلودرد داشته باشد که معمولاً ظرف چند ساعت برطرف می‌شود.
پس از پایان آندوسکوپی، بیمار به بخش ریکاوری منتقل می‌شود تا اثرات داروهای آرام‌بخش از بین برود. معمولاً بیمار باید حدود ۳۰ دقیقه تا یک ساعت تحت نظر باشد و در این مدت، پزشک علائم حیاتی او را بررسی می‌کند. در بیشتر موارد، بیمار همان روز مرخص می‌شود و می‌تواند به خانه بازگردد، اما در صورتی که آندوسکوپی پیچیده‌تر باشد یا بیمار دچار عوارضی شود، ممکن است نیاز به بستری شدن باشد.
5. مراقبت‌های پس از آندوسکوپی
پس از اتمام آندوسکوپی، پزشک توضیحات لازم را در مورد نتایج اولیه و مراقبت‌های بعدی ارائه می‌دهد. اگر بیمار تحت بیهوشی یا آرام‌بخشی قرار گرفته باشد، توصیه می‌شود که حداقل ۲۴ ساعت از رانندگی یا انجام فعالیت‌های سنگین خودداری کند.
در مورد رژیم غذایی، ممکن است پزشک توصیه کند که بیمار تا چند ساعت از خوردن غذاهای سنگین خودداری کند و برای جلوگیری از تحریک دستگاه گوارش، از مایعات شفاف و غذاهای سبک استفاده نماید. اگر بیمار تحت کولونوسکوپی قرار گرفته باشد، ممکن است نیاز به مصرف مایعات بیشتر برای کمک به دفع گازهای باقی‌مانده در روده داشته باشد.
آندوسکوپی یک روش کم‌تهاجمی و دقیق برای تشخیص و درمان بسیاری از مشکلات داخلی بدن است. با رعایت دستورالعمل‌های قبل و بعد از انجام این روش، می‌توان از بروز عوارض جلوگیری کرده و تجربه‌ای ایمن و بدون دردسر داشت. این تکنیک، نه‌تنها جایگزین بسیاری از جراحی‌های سنتی شده است، بلکه به پزشکان امکان داده تا بیماری‌ها را در مراحل اولیه تشخیص داده و از پیشرفت آن‌ها جلوگیری کنند.
آندوسکوپی: ابزاری ضروری در پزشکی مدرن برای مقابله با بیماری‌ها
در خاتمه، آندوسکوپی به‌عنوان یک ابزار تشخیصی و درمانی کم‌تهاجمی، نقش بی‌بدیلی در پزشکی مدرن ایفا می‌کند. با افزایش شیوع بیماری‌های گوارشی، اهمیت آندوسکوپی در تشخیص زودهنگام و درمان مؤثر این بیماری‌ها بیش از پیش نمایان شده است. به‌عنوان مثال، در ایران، سالانه حدود ۱۲ هزار مورد جدید سرطان روده بزرگ ثبت می‌شود که نیمی از آن‌ها منجر به مرگ می‌گردد. این آمار نشان‌دهنده لزوم استفاده گسترده‌تر از آندوسکوپی برای پیشگیری و مدیریت بهتر این بیماری‌ها است.
